Ήλθον, είδον και απήλθον..

Καλως ηρθατε

Ένα προσωπικό ιστολόγιο, που φτιάξαμε η αδερφή μου κι εγώ, για να μπορούμε να λέμε αυτά που μας ενοχλούν, αυτά που μας αρέσουν, αυτά που θέλουμε να κάνουμε, αυτά που δεν θέλουμε, μιας και δεν έχουμε πάντα τη δυνατότητα (και την έμφυτη ικανότητα, ίσως), να τα λέμε εκεί που πρέπει, τη στιγμή που πρέπει! Καλή ανάγνωση!

Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013

Αν δε μπορείς, πρέπει... αν πρέπει, μπορείς...

ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΑΖΙ...


Ήρθε κι άλλο ένα φθινόπωρο.. κι όπως ήρθε, θα φύγει κι αυτό και πάει λέγοντας...

Και η ανάρτηση αφορά εσένα και μόνο... προσπαθώ με κάθε τρόπο να σου πω ένα ευχαριστώ..
Μάλλον, όχι μόνο ένα! Πολλά ευχαριστώ! Χίλια ευχαριστώ! Ευχαριστώ που μου άνοιξες τα μάτια και την ψυχή...
Επιτέλους είδα ότι δεν είναι μόνο η σαπίλα, η κατάρα, η κακία... Υπάρχουν τόσα όμορφα πράγματα να δει κανείς... τόση ομορφιά που να μη μπορεί να την αντέξει η ψυχή...

Δεν ξέρω πώς και πόσο να σε ευχαριστήσω... δεν ξέρω από που ν' αρχίσω και πού να σταματήσω..
Σε ευχαριστώ, απλά...