Ήλθον, είδον και απήλθον..

Καλως ηρθατε

Ένα προσωπικό ιστολόγιο, που φτιάξαμε η αδερφή μου κι εγώ, για να μπορούμε να λέμε αυτά που μας ενοχλούν, αυτά που μας αρέσουν, αυτά που θέλουμε να κάνουμε, αυτά που δεν θέλουμε, μιας και δεν έχουμε πάντα τη δυνατότητα (και την έμφυτη ικανότητα, ίσως), να τα λέμε εκεί που πρέπει, τη στιγμή που πρέπει! Καλή ανάγνωση!

Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013

Τα βράδια..

Τα βράδια ο φόβος μου ματώνει
και η ελευθερία, μικρή, μου χτυπά την πόρτα..
τη μέρα, το πρωί, το μεσημέρι
δε μπορώ να γράψω, δε μπορώ να σκεφτώ..
η θηλιά μου σφίγγει το λαιμό
κι η αναπνοή μου λιγοστεύει..
η κάθε μέρα με κουράζει πιο πολύ και πιο πολύ..
της ζητάω να μην το κάνει κι αυτή πότε προσπαθεί, πότε με αγνοεί..
Να είναι τα ίδια ρούχα; το ίδιο σπίτι; τα ίδια μαλλιά; η ίδια διαδρομή;

Τώρα, το βράδυ, η μέρα κοιμάται και δε με σφίγγει πια..
και, μολονότι ξέρω πώς αύριο πάλι θα με πνίξει, 
ζω το τώρα.. τη νύχτα που μου δίνει τη μία ευκαιρία να μιλήσω..
να σκεφτώ.. να χαρώ και να στεναχωρηθώ όπως θέλω
χωρίς κανείς να με ρωτήσει "γιατί;"...

Με δανεικούς ρυθμούς, δανεικά εργαλεία και δανεικό χρόνο και χώρο,
αφήνω τις λιγοστές μου σκέψεις εδώ για να μην τρελαθώ από την πίεση της μέρας..
Είμαι σίγουρος πώς με καταλαβαίνεις κι εσύ..
και θες να συμπληρώσεις το χαρτί...