Αφιερώνω αυτήν εδώ τη δημοσίευση στα πρόσωπα ενός γεγονότος που συνέβη στη ζωή της αδερφής μου καθώς και στη δική μου πριν από λίγες μέρες..! Καλοί μου άνθρωποι, σας έχει πει κανείς ότι μπορείτε να κάνετε κήρυγμα σε ένα δεκατριάχρονο παιδί, χωρίς να είστε τίποτα άλλο παρά ένας ξένος? Ειδικά όταν το δικό σας παιδί δεν ξέρετε καν που βρίσκεται ανα πάσα ώρα και στιγμή της ημέρας? Καλοί μου άνθρωποι, σας είπε κανείς ότι με τις υποδείξεις σας θα σωθεί ο κόσμος? Πάρτε το χαμπάρι, καλοί μου άνθρωποι. Με υποδείξεις ο κόσμος δεν σώζεται! Βρείτε κάτι καλύτερο! Καλοί μου άνθρωποι, σας είπε κανείς ότι, επειδή λείπει ο γονιός του παιδιού, πρέπει να πάρετε τη θέση του? Έχετε κοιταχτεί ποτέ στον καθρέφτη? Έχετε κοιτάξει ποτέ τη ζωή σας πιο πίσω? Καλοί μου άνθρωποι, σας είπε κανείς ότι μπορείτε να φωνάζετε "μπαμπά" όποιον θέλετε, ακόμα και αν τα ίδια του τα παιδιά είναι δίπλα και το ακούνε? Καλοί μου άνθρωποι, έχετε σκεφτεί ποτέ πώς μπορεί να νιώθουν οι άλλοι όταν ακούν αυτά που λέτε? Καλοί μου άνθρωποι, έχετε σκεφτεί ποτέ ότι οι πράξεις έχουν και συνέπειες? Το μόνο που μπορώ να κάνω για σας και για 'μένα, καλοί μου άνθρωποι, είναι να προσεύχομαι και να αλλάζω εγώ... γιατί αν περιμένω και από σας......
*ΥΓ: Θανάση, με έσωσες με αυτές τις τρεις σου λέξεις "Καλοί μου άνθρωποι".. ειρωνικό, διαχρονικό.. δεν ξέρω τι να πω. Με την ευκαιρία που μου δόθηκε, να είσαι καλά εκεί πάνω και να μας προσέχεις..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου