Νίκη ή ήττα?

Αυτό το άρθρο είναι αφιερωμένο σε αυτούς που τα βάζουν με εμάς τους έξι που φάγαμε 21 μερόνυχτα της ζωής μας στην Πρυτανεία, και τελικά πήραμε δωρεάν δωμάτια.

Ας μην μπερδεύουμε την περσινή κατάληψη με τη φετινή.. Πέρσι ήταν πάρα πολλά άτομα και βολευόταν κάπως η κατάσταση. Φέτος, παρά τις ανακοινώσεις και τις παρακλήσεις μας, ήμασταν έξι (6) άτομα και κανονίζαμε βάρδιες ακόμα και για να πάμε μέχρι το περίπτερο. Κοιμηθήκαμε 21 ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΕΣ νύχτες στους καναπέδες της Πρυτανείας.

Και δεν θέλω να ξανακούσω τη γνωστή φράση"γιατί αυτοι και όχι εμείς". Όποιος ήθελε, μπορούσε και θέλαμε να είναι εκεί. Δεν απαγορεύσαμε την είσοδο σε κανέναν, αντιθέτως, ικετεύαμε σχεδόν γι αυτό. Και στο κάτω-κάτω, τι περιμένετε ρε παιδιά? Οι άλλοι να αγωνίζονται για εσάς? Αν δεν ενδιαφερθείτε εσείς για τον εαυτό σας, πού ποντάρετε? Στη μεγαλοψυχία της Σαλή? Στο πιάτο δεν έρχεται τίποτα, ειδικά αν πρόκειται για κρατικά κονδύλια. Ούτε με καβγάδες μέσω φέισμπουκ λύνεται το πρόβλημα. γι' αυτό, μην ακούω γκρίνιες...

Κι εκτός αυτού, αποφασίστηκε κατάληψη στην Πρυτανεία από την Πέμπτη, δηλαδή ο αγώνας δε σταμάτησε, και πάλι εμείς ήμασταν εκεί! Βέβαια, η πόρτα της Πρυτανείας δεν άνοιξε ποτέ, αλλά θα είμαστε εκεί και θα περιμένουμε...